کتاب 365 روز در صحبت قرآن دکتر الهی قمشه ای توسط
انتشارات سخن
منتشر شده است. «365 روز در صحبت قرآن» نوشته حسین الهی قمشه ای در 1050
صفحه از سوی انتشارات سخن منتشر شده که چهارمین کتاب از مجموعه جوانان و
فرهنگ جهانی و در ادامه کتاب های «365 روز با سعدی»، «365 روز با مولانا» و
«365 روز با ادبیات انگلیسی» منتشر شده است. یک تفسیر خواندنی از کلام وحی
که با گلچینی از بهترین اشعار شاعران بزرگ کشور تزئین و تکمیل شده است و
برای هر روز سال آیه و یا آیاتی انتخاب و به سادگی و شیوایی شرح داده شده
است. این کتاب جزء پرفروش ترین کتاب های ناشر در بیست و پنجمین نمایشگاه
کتاب تهران بود و همچنان نیز در لیست خرید علاقمندان کتاب، قرآن و استاد
الهی قمشه ای است. در ایام ماه مبارک رمضان نیز بهترین همراه برای آنهاست
که علاوه بر قرائت روزانه در پی یافتن معنا و مفهوم ایاتی هستند که تلاوت
کرده اند. بخش هایی از کتاب را در زیر می خوانید:
«در ذیل آیه 187
سوره بقره: «هن لباس لکم و انتم لباس لهن: ایشان یعنی زنان شما، همچون
لباس(مایه شان و منزلت و پوشش و ابرو و حیثیت) باشند شما را و شما نیز
همچون لباس باشید، ایشان را.»نوشته شده است: این عبارت کوتاه در مجموع
مشتمل بر بیش از یک کلمه اصلی نیست و آن کلمه لباس است، بقیه کلمات همه
ضمیر و حرف اضافه و غیره اند. بنابراین با کاربرد تنها یک کلمه خداوند
رابطه متقابل و برابری کامل زن و مرد را چنین بیان کرده است که زنان در حکم
لباس و پوشش و شان اجتماعی و شخصیت و آبرو و هویت و حیثیت شما هستند و شما
نیز همین مقام را در مقابل ایشان دارید.
این تعبیر در عین حال نشان
وحدت زوج است که هریک برای دیگری است و در مواجهه با همسرش شان و مرتبه
پیدا می کند. بنابراین اگر کسانی بپرسند که یک نمونه کوچک از معجزه قرآن در
چیست می توان همین آیه را به عنوان یک مثال روشن عرضه کرد.
چه تعبیر
زیبایی است که: زن همچون جامه ای فراگیر، مرد را در خود می پوشاند و چنانکه
گویی بدون زن برهنه است و مرد نیز زن را در کسوت شخصیت و عشق و حمایت خویش
می پواشند چنانکه گویی بدون او او عریان و بی حفاظ است. دو کلمه «لکم»
یعنی برای شما مردان و «لهن» یعنی برای آن زنان، حامل این معنی لطیف است که
زن و مرد علیه یکدیگر نیستند بلکه این «برای» او و او «برای» این است،
بدین معنی که هریک در جهت سود و بهره مندی دیگری است. مرد باید بکوشد که
خود را برای همسر خرج کند و زن همچنین، زیرا رابطه ایشان «له و علیه» نیست
بلکه از هردوطرف «له» است یعنی برای او، به نفع او و به خاطر او.
*
در
ذیل آیه 52 سوره آل عمران «شما هرگز به مقام نیکویی و مرتبت نیکوکاری
نخواهید درسیدمگر از آنچه خود دوست می دارید در راه خدا انفاق کنید و آنچه
در راه خدا انفاق کنید خداوند البته بدان آگاه است...» می خوانیم:
*در
داستانهای صوفیان آمده است که بت پرستی از جماعت هندوان پیوسته در کنار
دریا می رفت و برای ماهیان و پرندگان که در ساحل بودند خوراک و غذا می برد.
او را گفتند که تو وقت خود بیهوده تلف می کنی زیرا خداوند به سبب بت پرستی
آن هدایای تو را نخواهد پذیرفت. پرسید اگر خداوند از من نمی پذیرد آیا کا
مرا می بیند یا نمی بیند؟ گفتند می بیند. گفت همان برای رضایت خاطر من کافی
است.
در این آیه نفرموده است که آنچه انفاق کنید خداوند می پذیرد بلکه
خبر می دهد که خداوند برآنچه انفاق کنید داناست و همین که آدمی امیدوار
باشد که کار او را در عرصه عالم پروردگاری می بیند و به آن نظر می کند در
تحکیم شوق به نیکویی کافی است.
*عارفان گفته اند چون عزیزترین چیز نزد آدمیان جان است پس مصداق اعلای «مما تحبون» ایثار جان در راه خداست:
ندا آمد امشب که جان کیست فدا
بجست جان من از جا که نقد بستانید
دیوان شمس
گر برود جان ما در طلب وصال دوست
حیف نباشد که دوست دوست تر از جان ماست
سعدی
و
مقصود از ایثار و فداکردن جان تنها این نیست که شخص زندگی دنیا را به خاطر
معشوق ترک گوید بلکه بیشتر بدین معناست که جان خود را در راه معشوق خرج
کند و هیچ چیزی حتی جان را بر معشوق مقدم نداند:
چه باشد دل چه باشد جان چه باشد لوءلوء و مرجان
چو نبود صرف دلداری فدای قامت یاری
دیوان شمس
برای خرید این کتاب به سایت مورچه بوک
http://moorchebook.ir/fa/product/3888.html مراجعه نمایید
